|
|
|
- تولد در ششم بهمن ۱۳۳۲ شهرستان ارومیه- ۱۳۴۷ کسب مقام نخست مسابقات سراسرى عکاسى در پانزده سالگى- ۱۳۵۰ ورود به دانشگاه تهران وتحصیل در رشته زبان و ادبیات انگلیسى- ۱۳۵۹ ورود به خبرگزارى و مسؤولیت واحد عکس و تأسیس بانک عکس درخبرگزارى جمهورى اسلامى- یکم دى ماه ۱۳۷۱ آغاز به انتشار ماهنامه تصویر- حضور در تمامى بینال ها و اتفاقات مهم جهان عکاسى از همان سالها تا به امروز- تدریس فتوژورنالیسم در دانشگاه تهران- آموزش عکاسى در دانشکده هنر و دانشگاه آزاد اسلامى- حضور در دو دوره از کلاسهاى خبرگزاریهاى آسیا و اقیانوسیه (OANA) به عنوان مدرس- حضور مستمر در نمایشگاه دوسالانه عکس ایران از نخستین دوره (دبیر جشنواره ، عضو هیأت انتخاب و داورى)- فیلمبردارى فیلم ABC آفریقا به کارگردانى عباس کیارستمى - شرکت در جشنواره ورد پرس فتو [فتو ژورنالیسم هلند] به عنوان یکى از سه آسیایى دعوت شده (این جشنواره حکم اسکار عکاسى را دارد)- کسب چندین جایزه بزرگ عکاسى به خاطر عکس (تأثیر جنگ بر بازى کودکان)- انتخاب بهترین عکس چهل ساله اخیر دنیا توسط او به همراهى سردبیر روزنامه آساهى شیمبون، سردبیر نشریه نیوزویک ، سردبیر نشریه نشنال ژئوگرافى و سردبیر نشریه تایم.- یکى از دو مدیر نمایشگاه گروهى عکاسان ایرانى در پاریس و ...
آرین ریس باف : یافتنش به همان اندازه سخت است که جواب گرفتن از او در قبال پرسش هایت. تماس نخست وقتى برقرار مى شود که در کوران جشنواره عکسى است و در انبوه صداها تنها مى شنویم که قرارمان را به وقت دیگرى موکول مى کند. دومین تماس تلفنى را به روى پلکان هواپیما پاسخ مى گوید، براى پروژه اى کارى عازم شهر بم است. سومین وچهارمین و ...در سیزدهمین تماس قرارمان را مشخص مى کنیم. یکى از واپسین روزهاى سال ۸۳ در دفتر کارش.اینجا دفتر کارش است و پوستر عریض فیلم ABC آفریقاى کیارستمى که او فیلمبردارش بوده روبرویم است، فیلمى که به دعوت سازمان ملل متحد در اوگاندا و درمورد کودکان مبتلابه ایدز ساخته شده و در بخش رسمى فستیوال کن فرانسه هم به نمایش در آمده است.از راهرویى که با سقف مشبک پوشانده شده و به دفتر خصوصى اش منتهى مى شود مى گذریم و زنگ تلفن و زنگ موبایلش دمى قطع نمى شود. با همان لحن شیرین و کلام قاطعش مکالمه ها را یکى یکى فیصله مى دهد. از این که چنین پیگیر بوده ایم ابراز تعجب مى کند. درمیان انبوه قاب هاى عکس و کتابخانه مملو از کتب عکاسى و نشریات عمدتاً خارجى عکس و دو دوربین مینى دى وى و سه پایه ها و جعبه هاى متعدد فیلم و در کشاکش روح بى قرار و ذهن سیالش روبرویم مى نشیند و محکم مى گوید که بیا گفت و گو را فراموش کنیم و چاى بنوشیم و گپ دوستانه بزنیم. مى نشینیم و ساعتها یکى یکى مى گذرند و حاصل آن دیدار طولانى با حذف و خلاصه نویسى فراوان آن است که در پى مى آید. تو گویى این عکاس میانسال ذهنش در آن واحد به پنجاه جاى مختلف سرک مى کشد و انگار همیشه آماده سفر است. در ششم بهمن ماه یک هزار و سیصد و سى و دو و در شهرستان ارومیه متولد شده. برادر بزرگش شاعر مسلک و عکاسى خبره است؛ تنها عکاس هنرى کار ارومیه در آن سالها. انبارى خانه را به لابراتوار چاپ عکس تبدیل کرده و در آن تاریکخانه کوچک سیف الله نوجوان، تشتک هاى چاپ و ظهور فیلم و عکس را جا به جا مى کند و آموزه هاى برادر را به جان مى خرد. در سال ۴۷ و در پانزده سالگى است که با یک دوربین لوبیتل ۹۰تومانى شروع به عکاسى از اجتماع اطرافش مى کند. ثبت تصاویر دست هاى زمخت کارگران و سیماى مردمان دست فروش ، فرصتى است براى کشف نخستین عکس ها. بنا به عادت نخستین همه عکاسان نوپا از گداگرافى ! آغاز مى کنند و نیم نگاهى هم به گستره بیکران طبیعت مى اندازند. جدى ترین اتفاق هنرى دوران نوجوانى اش در سال ۴۷ رخ مى دهد. بناست مسابقه اى با نام پاییز ایران برگزار شود و او نیز تصمیمش را گرفته که خود را و آموزه هایش را در آزمونى جدى بیازماید. همه شرکت کنندگان ، پاییز را در لابه لاى برگهاى زرد و درختان خزان زده جسته اند و تنها اوست که با دوربین عکاسى اش، دریا و غروب پاییز را در آن نشانه رفته است.به اتفاق آرا نفر اول آن مسابقه مى شود و از همان جا و به طور جدى پا به دنیاى شگفت انگیز عکاسى حرفه اى مى گذارد.سال ۵۰ است و او دانشجوى جوان و پرشور رشته زبان و ادبیات انگلیسى. مترجمى را در دانشگاه تهران فرا مى گیرد و از سال ۱۳۵۹ خورشیدى رسماً وارد خبرگزارى جمهورى اسلامى مى شود و اندکى بعد خود را در هیأت سرپرست واحد عکس خبرگزارى مى بیند. اوست که بانک عکس را در خبرگزارى پایه ریزى مى کند و مهم ترین نقش را در ساماندهى عکاسان (حرفه اى و داوطلبان بسیجى ) در هشت سال نبرد ایران و عراق برعهده مى گیرد.تدوین نخستین فیلم خبرى از عملیات بیت المقدس را به انجام مى رساند و مدتها درخبرگزارى تحولات بنیادینى را در زمینه عکس و مدیریت واحدعکاسى رقم مى زند.پس از یازده سال کار مداوم از خبرگزارى خداحافظى مى کند و به دنبال کشف دنیاى بى کرانه عکاسى در سطح گسترده ترى مى رود.در بامداد شب یلداى سال ۱۳۷۱ نخستین شماره از مجله تصویر را منتشر مى کند و درابتدا مرتضى ممیز و محمود کلارى را نیز به عنوان همکار و همفکر در کنار خود مى بیند. مجله تصویر تمامى عرصه هاى هنرهاى تصویرى را پوشش مى دهد و اکنون پس از انتشار ۴۴ شماره به صورت تصویرسال منتشر مى شود. او در تصویر سال بهترین اثر هنرمندان عکاس، گرافیست و کاریکاتوریست را به انتخاب پیشکسوتان این عرصه ها برمى گزیند و آثار منتخب را در قطع بزرگ و در خانه هنرمندان ایران به نمایش مى گذارد.سیف الله میانسال، باهوش و زیرک، همیشه ترفندى دارد تا از پاسخ گفتن به پرسش هایت شانه خالى کند و گاه پرسشت را با پرسشى دیگر پاسخ مى گوید. مدام صندلى گردانش را از این سو به آن سو مى چرخاند و چیزهایى رادر دفترچه کوچکش یادداشت مى کند.
صمدیان در تمام بى ینال ها و اتفاقات مهم جهان تصویر با عکس یاویدئو آرت حضور داشته و دارد. از آن جمله اند:بى ینال داکومنتا در شهر کاسل آلمان که هر پنج سال یک بار برگزار مى شود. بى ینال استانبول و چندین موزه و گالرى معروف معتبر عکس که به هنرهاى جدید مى پردازند.اینها را از پیش مى دانم و هرگز راضى نمى شود دراین باره چیزى به دانسته هایم بیفزاید... مدام این دغدغه را مطرح مى کند که مبادا انعکاس این فعالیت ها حمل بر خودستایى بشود.او از نخستین دوره نمایشگاه دوسالانه عکس ایران همواره از برگزارکنندگان بوده، گاه دبیر نمایشگاه و گاهى داور و زمانى هم عضو شوراى انتخاب آثار.از گوشه کتابخانه نوشته هاى پراکنده اش را که بیشتر شبیه یادداشت هاى کوتاه روزانه است نشانم مى دهد، نوشته هایى که حکایت از ذهن پرسشگر و سیال او دارد. هنرمندى که خود را در کوران اتفاقات روز و درگیر با آخرین فناوریهاى عرصه هنرهاى تصویرى در دنیا مى بیند. برایم چاى مى ریزد و در لابه لاى انبوه عکسها و مجله هاى تلنبارشده بر میزش پى چیزى مى گردد.یادداشتهاى پراکنده را مرور مى کنم؛انسانهاى نخستین با چشمهایشان حوادث پیرامون را مى دیدند وبه علت فقدان تاریکخانه در ذهنشان و الکن بودن زبانشان، آن تصویرها را به صورت نقاشى بر دیواره غارها حک مى کردند. میل به جاودانه سازى تصویر از همین جاست که شکل مى گیرد، اما اگر قرار باشد با این نقوش اطلاعات را منتقل کنند، تو گویى به شیرى گرسنه، چنددانه مورچه پیشکش کرده باشند.با این که بشر در نقاشى به لحظات نابى رسید( همچون لبخند ژکوند) بعدها با اختراع عکاسى درصدوچندسال پیش، بشر به تصویرسازى آن چیزى که مى دید دست یافت.اما واقعیت این است که بعداز این همه سال و این همه عکاسان بزرگ که تاریخ عکاسى به خود دیده و افرادى چون رابرت کاپا جانشان را به پاى هنرشان گذاشتندو کسانى مثل ریچارد آودون یک انقلاب خارق العاده را در تصویر درون و روان پنهان موضوعات خود (در پرتره) به وجود آوردند و سالگادو توانست شاهد قدرتمند مسائل و روزمرگى هاى بشر باشد، هنوز و بعد از این همه سال، در مقایسه با تجربه آغازین بشر بر دیواره غارها، عکاسى هنوز در مقابل نقاشى حرفى براى گفتن ندارد.یعنى در طول این صدوچندسال تاریخ عکاسى ، عکاسان هنوز درحسرت آن حس ناب اولیه بشر هستند.حسى که با دیدن اتفاقات ساده شکل مى گیرد و بشر امروز با دغدغه هاى پیچیده اش حجم بیکرانى را نیز بر آن افزوده.دنیاى عکاسى هنوز به عکسى که بتواند واقعیت و جوهره آن لحظه و مکان نخستین در غار را در خود ثبت کرده و بیان کند، نرسیده و عکاسى با تمام معجزه گرانش (همراه با فرزند خلفش سینما) هنوز متولد نشده است.اینها را مى خوانیم و ورقها را زیر و رو مى کنیم .صمدیان، پرشور و باانرژى فراوان براى عکاس جوانى که آن سوى خط دهان به گلایه از شرایط گشوده ، از عشق به هنر مى گوید و انگار که جوان پرسیده باشد، چرا نمایشگاه شخصى نمى گذارید، جواب مى دهد: به دلایل شخصى اصولاً اهل برگزارى نمایشگاه اختصاصى از کارهایم نیستم. اگر هم طى این سالها اثرى از من روى دیوار نمایشگاهى رفته، به صورت گروهى و در حد مشارکت با سایر هنرمندان بوده است.اینها را مى گوید و جوان رابه مطالعه و جست وجوگرى ترغیب مى کند. به یادمى آوریم ، تنها مجموعه اختصاصى عکس هاى صمدیان را که در یک فتوگالرى ۱۱۰شعبه اى سیار به نام فنک (Fnac) از پاریس آغاز شد و به مدت سه سال در ۱۰۹ شعبه دیگر در سرتاسرجهان به نمایش خود ادامه مى دهد. دراین باره مى پرسیم و تنها لبخندى مى زند و مى گوید چاى سرد شد.اصولاً با چاپ مجموعه آثارش مشکل دارد، تجربه لذت لحظه اى را هنگام عکاسى یا فیلمبردارى ، از هرچیز دیگر برتر و بهتر مى داند. شاید سالها بعد که از بعد زمانى و حسى باعکس هاى امروزش فاصله گرفت، دریک جمع بندى کلى بتوان مجموعه اى از او را شاهد بود.با تماشاى عکس هاى استثنایى جهان، هیجانى غریب سراسر وجودش را فرا مى گیرد و از این که انسانى توانسته چنین لحظه اى را ثبت تاریخ کند، در پوست خود نمى گنجد و این را مى توانى از برق چشم هایش هنگام تورق مجموعه برترین عکس هاى جهان، ببینى.آن قدر عکس دیده که کمتر عکسى مى تواند فریبش بدهد. سیف الله صمدیان ، میانسال و پرشور، سرشار از حس نوجویى و کنکاش در عکس ها و تصویر ها و نورها و رنگها بیتوته کرده ، تو گویى بى تصویر و نور ، زندگانى اش نمى شود
|
|
|
نظرات شما ()
|
|
