دو مناسبت جدید در تقویم سال 1387

شورای فرهنگ عمومی روز 5 اسفند را در تقویم سال 1387 به نام «پروین اعتصامی» نامگذاری کرد.

به گزارش مهر‌‌، نامگذاری روز پروین اعتصامی به مناسبت یکصدمین سالروز تولد این شاعر زن معاصر‌‌، توانا‌‌، برجسته و معنویت‌گرا به عنوان الگوی مناسبی برای شاعران زن‌‌، مردم ادب‌دوست و همچنین روز 16 دی‌‌، هم زمان با سالروز شهادت دانشجوی بسیجی شهید حسین علم‌الهدی و همرزمان وی در هویزه به نام «شهدای دانشگاه» در چهارصد و چهل نهمین جلسه این شورا مطرح و تایید شد.
بنا به این گزارش‌‌، در این جلسه موضوعات تشکیل دبیرخانه دائمی طرح اهدای جایزه ادبی «پروین» نحوه برگزاری سمینار علمی‌‌، اعطای جایزه برترین آثار ادبی زنان در دو سال گذشته‌‌، برپایی شب شعر و حمایت از ترجمه آثار ادبی و کتاب شناسی آثار بانوان ایرانی بحث و بررسی شد.
این مصوبات پس از طرح در شورای عالی انقلاب فرهنگی نهایی خواهد شد.

                   
                   
                   
کوروش کبیر (Cyrus the Great)
 
کوروش کبیر
کوروش کبیر (529-580 قبل از میلاد) اولین امپراتور هخامنشی بود. او کسی بود که حکومت پارس را با در هم آمیختن دو قبیله اصلی ایرانی - مادها و پارسیان- به وجود آورد. از او به عنوان کشورگشایی بزرگ یاد شده است زیرا در زمانی، حاکم بزرگترین امپراتوریهایی بود که تا کنون به وجود آمده اند. او به خاطر بردباری بی مانند و رفتار بزرگ منشانه اش در برابر مغلوبین جنگ نیز شهرت فراوانی دارد.

کوروش به محض غلبه بر مادها، دولتی را برای این قلمرو خود در نظر گرفت و مامورین دولتی را از بین بزرگان هر دو قبیله برگزید. پس از فتح آسیای صغیر(شبه جزیره بزرگی که در میان دریای مدیترانه و دریای سیاه قرار دارد)، کوروش سپاه خود را به سمت مرزهای شرقی حرکت داد. با ادامه حرکت به سمت شرق، او سرزمینهای مسیر خود تا رود سیحون ( آمودریا) را فتح کرد و پس از عبور از سیحون، به سی دریا در آسیای مرکزی رسید و در آنجا به منظور دفاع از این مرزها در برابر هجوم قبایل کوچ نشین آسیای مرکزی، شهرهایی با برج وباروی مستحکم و نیرومند بنا کرد.

پیروزیهای کوروش در شرق موجب شد تا موقعیت برای فتح غرب مناسب شود.حالا نوبت بابل و مصر بود. زمانی که کورش بابل را فتح کرد، به یهودیان ساکن آن اجازه داد تا به " سرزمین موعود" باز گردند و با برخورد توام با احترام و مدارا با اعتقادات مذهبی و آداب و رسوم نژادهای دیگر، به عنوان یک فاتح آزادی بخش، مشهور شد و امروز نام کوروش، به عنوان یکی از محبوب ترین و مورد احترام ترین امپراتوران در تاریخ به ثبت رسیده است.

فرمان کوروش کبیر
فرمان کوروش کبیر که بر روی یک استوانه گلین، به خط میخی و به زبان آریایی نوشته شده است، در 1878 در جریان حفاریهای محل تمدن بابل، به دست آمد. در این فرمان، کوروش، شیوه رفتار انسانی با ساکنان سرزمین بابل را برای فاتحان ایرانی شرح داده است.

این سند به عنوان اولین منشور حقوق بشر شناخته شده است و در سال 1971، سازمان ملل متحد ترجمه متن آنرا به تمام زبانهای رسمی به چاپ رساند و آن را در اختیار دفاتر این سازمان در کشورهای مختلف قرار داد.

در اینجا بخش آغاز این فرمان را می خوانید:
"آنگاه که من به آرامش و بی آزاربه بابل در آمدم در میان هلهله و شادی اورنگ فرمانروایی را در در کاخ پادشاهی استوار داشتم ... بی شمار سپاهانم به صلح در بابل گام بر داشتند. روا نداشتم کسی وحشت را بر سرزمین سومر و اکد فرا آرد. نیازمندیهای بابل و تمامی پرستشگاه های آنان را پیش دیده داشتم و در بهبود زندگی همگان کوشیدم. همه یوغ های ننگین بردگی را از مردمان بابل بر داشتم. خانه های ویرانشان را آباد کردم. به تیره بختیهاشان پایان دادم. مردوک مهتر خدای، از کردارم شاد شد و به من کوروش، پادشاهی که او را نیایش کرد و به کمبوجیه پسرم ... و به همه سپاهیانم، مهربانانه برکت داد از ته دل در پیشگاهش خدایگانی والای او را بس گرامی داشتیم. و همه پادشاهانی که در بارگاه خود به تخت نشسته اند در چهار گوشه جهان از فرا دریا تا فرو دریا ... همه ی پادشاهان باختر زمین که در خیمه ها سکونت داشتند برای من خراج گران آوردند و در بابل بر پایم بوسه زدند. از... تا شهرهای اشور و شوش آگاده اشنونا شهرهای زمبان مورنو در تا قلمرو سرزمین گوتیوم شهرهای مقدس فراسوی دجله را که پرستشگاه هاشان دیر زمانی ویران بود مرمت کردم و پیکره ی ایزدانی را که میان آنان جای داشتند به جای خود بازگرداندم و در منزلگاهی پایدار اقامت دادم. تمام مردمان آواره را جمع کردم و خانه هاشان را به آنان باز گرداندم ... اجازه دادم همگان در صلح بزیند."

March 05, 2005
توضیحات شما
- با تشکر از مطالب شما خواهشمندم ازچگونگی حکومت سلسله هخامنشیان بیشتر مطلب بنویسید باتشکر فرزاد
فرزاد زورقچی , October 9, 2005
- درود بر شما من خسته نباشید میگم به خاطر کار بزرگی که میکنید و مردم اریایی را با چدرانشان اشنا میکنید خرم و پایدار باشید و همیشه اهورایی
reza , October 3, 2005
- برای کسی به نام عادل مینویسم که بداند پس از کتاب های زیادی که در مورد کورش کبیر مطالعه کرده ام ، دریافته ام که او آنقدر بزرگوار و آزاد اندیش بود که حتی دشمنانش هم از او به نیکی یاد کرده اند. و تنها انسانی در طول تاریخ است که بیشترین کتاب ها در تعریف از خوبی هایش به چاپ رسیده است و تو عادل تنها کسی هستی که بر خلاف اسمت بی نهایت غیر عادلانه در مورد این مرد بزرگ قضاوت کرده ای .واقعا از فکرت متاسفم. کورش آنقدر ارزشمند و اصیل است که اگر ایرانی هم نبود من برایش احترام قائل بودم.پس در مورد کورش ایده ناسونالیستی معنی ندارد او متعلق به دنیا و انسانیت است.
ناهید , September 27, 2005
- شاید مهمترین خواسته پدر بزرگوارمان کورش کبیر از ما این باشد که: بزرگ فکر کنیم ، کتاب بخوانیم ، راستگو باشیم ، به درستی عمل کنیم و خود برای سرنوشتمان تصمیم بگیریم همانگونه که او عمل کرد آرامگاه کورش بزرگ به واسطه سد در حال احداث در معرض به زیر آب رفتن و نابودی است همچون خلیج فارس از پاسارگاد هم حمایت میکنیم، نسل آینده ما نیاز دارد که بداند و ببیند که در گذشته که بوده است.
راشل , September 27, 2005
- لطفا متن کامل لوح کروش را برایم بفرستید.
حسین , September 21, 2005
- با سلام: من از خواندن مطالب این سایت لذت بردم.یادم هست چندی قبل به تخت جمشید رفته بودم.باور کنید گریه ام گرفته بود!! که چه بودیم و چه شدیم!! از شرایط و اوضاع این اثر بزرگ تاریخی تاسف خوردم و از بی توجهی که به این مجموعه بزرگ روا مبشود در شگفتم.گویا که ما قبل از اسلام هیچ نداشته ایم! ملیت ما نادیده گرفته میشود!از آقای لاریجانی نقل شده است که ایرانیان قبل از اسلام وحشی بوده اند!! مسلم است که چنین طرز تفکری چه بر سر ما خواهد آورد.ناراحتم از این که نسل جوان و نوجوان ما کمتر اطلاعی از گذشته ما دارند.برای اعراب که فبل از اسلام تمدنی نداشته اند پذیرفتنی است که تمام تاریخشان بعد از اسلام باشد اما در مورد ما ایرانیان قطعا صحت ندارد.آنگاه که اعراب دختران را زنده بگور میکردند زنان ایرانی عهده دار مسئولیتهای بزرگ سیاسی و کشوری بودند.متن لوح کوروش به هنگام فتح بابل را خوانده اید؟آیا با گذشت قرنها کلماتی انسانی تر و صمیمانه تر شنیده اید؟پس از قرنها سعی میکنیم به چیزی برسیم کو هزاران سال قبل داشته ایم، چرا؟؟ چرا اینگونه ایم و چه کنیم که آنگونه باشیم؟؟
حسین , September 21, 2005
- بی شک کوروش کبیر بزرگترین وبرجسته ترین شخصیت تاریخ بشری است.من این ادعا را بگزافه نمی گویم بلکه اگر کمی بیندیشیم ودقت نمائیم متوجه می شویم که تمامی پیامبران وپیشوایان دینی(که ازآنان بعنوان شخصیتهای برجسته تاریخ یادمی شود)درابلاغ ماموریت خود کاملا مجبور ومحکوم به حکم الهی بودند بگونه ایکه هیچگونه اختیاری دراین زمینه ازخود نداشتند . وحال آنکه کوروش کبیرکه بسان یک پیامبر الهی عمل نمود تمامی اعمال خود را به اختیار شخصی واز روی میل باطنی انجام داد .
, September 18, 2005
- با سلام متن کامل منشور کوروش کبیر را می خواهم متشکرم
sani , September 14, 2005
- با سلام وبا تشکراز مطالب خوبی که در سای دارید لطفامنشور کامل کوروش را برایم بفرستید
کوروش , September 6, 2005
- با سلام.خیلی ممنون که ما را با تاریخ افتخار آمیز کشورمان آشنا می کنید. من مایلم که متن کامل فرمان کوروش کبیر را داشته باشم. متشکرم
leila , September 4, 2005
- ba arze salam aghe momkene matne vasiyat naameye kooroshe kabir ra baraye man beferestid. baa tashakor.
hassan , August 31, 2005
- آری ببین که این قوم جاهل چه بر سر میراث آن پیامبر خدا آوردند... خیلی مشتاقم که این وصیت نامه را داشته باشم. با تشکر
HEsS , August 30, 2005
- کوروش پدر من است ... چگونه احترامش نکنم؟
Mohammad , August 30, 2005
- من به تاریخ قبل از اسلام علاقه زیادی دارم مخصوصا به دو پادشاه کوروش کبیر و داریوش بزرگ و شاهپور چون عظمت ما در متعلق به اونهاست
mehrshad , August 29, 2005
- سلام بر تمام دوستاران ایران زمین من من متن کامل وصیت نامه کوروش و متن کامل استوانه حقوق بشرش اورامی خواستم برایم بفرستید از شما متشکرم
طناز , August 25, 2005
- من حکومت می خواهم کنم بر مردم ایران مثل کوروش کبیر که از اجدادم هست بله من از نوادگان کوروش کبیرم
حامد , August 13, 2005
- سلام اطلاعات خیلی خوبی در این سایت وجود دارد من امیدوارم همه ایرانیان به ایرانی بودنشون افتخار کنند و دوباره به اصل اریایی خود بازگردند همیشه ماندگار است نام کوروش کبیر لطفا در مورد نشان فروهر برای من اطلاعان بفرستید وهمچنین وصیت نامه کوروش کبیر را سربلند باشید
مهدی , August 9, 2005
- با سلام متن کامل منشور کوروش کبیر را می خواهم متشکرم
فرشید , August 1, 2005
- سلام خسته نباشید. از سایتتون متشکرم بسیار عالی بود. میخواستم به عادل بگم تو یک بدبخت عقده ای هستی که همون به قول خودتون خمینی کبیر به دردتون میخوره تا به فلاکت بیوفتین. من خیلی خوشحالم که همنام بزرگترین مرد سرزمین عزیزم ایران هستم در مورد کوروش کبیر هم کتاب هایی مطالعه کردم کوروش یک پیامبر بود و اولین کسی که یکتا پرستی رو در بین ایرانیان اورد من از همه ایرانی ها یا حداقل کسایی که به این سایت مراجعه میکنن میخواهم که نشان زیبا وپر رمزو راز فروهر که نشان مقدس ایرانیان باستاه هست رو همیشه در گردن داشته باشند که نشان صلح است در اخر میخواستم خواهش کنم وصیت نامه کوروش کبیر رو برای من میل کنید مرسی همیشه پاینده و سربلند باشید
کوروش , July 27, 2005
- salam khili aly bod az neveshtahaton sod mand shodim va be agahy ma afzodid agar mishe lotf konid vasiyat name korosh ra vasam befrestid manon misham be omide piruzy
افشار , July 19, 2005
- با عرض سلام من میخواستم وصیت نامه کورش را برایم بفرستین با تشکراز سایتتان
, July 17, 2005
- یادم رفت بگویم که ایرانیان به بیگانگان بی هویتی که جز بدبختی و بی آبرویی چیزی برای ایران به ارمغان نمی آورند و فقط اکسیژن و هوا را مصرف می کنند ، ویرانیان میگوییند ، شما هم یاد بگیرید
Arya Pedram - آریا پدرام , July 17, 2005
- به نام خداوند بخشنده ی مهربان سلام به همه شما دوستان میهن پرست امید است امپراطور بعدی که یقین دارم ظهور خواهد کرد و در همه جا ظهورش را گفته اند ، خصوصیات اخلاقی پادشاهانی همچون کوروش ، شاپور ، یعقوب لیث ، نادر ، کریم خان و دیگر پادشاهان اصیل ایرانی را پیشتر داشته باشد . و امید است این امپراطور ، نژادهای بیگانه ای همچون عربها را از مملکت مقدسمان بیرون اندازد خدا یا رو نگهدار همه ی شما ایرانیان اصیل میهن پرست
Arya Pedram - آریا پدرام , July 16, 2005
- متن کامل ترجمه شده منشور کوروش را می خواهم
ali , July 16, 2005
- دوست عزیز آقای عادل، صحبت های شما دقیقا" نشان می دهد که خود شما دارای تمام صفت هایی را که بر شماردید هستید، بهتر است در نگرش خود و نحوه صحبت خودتون تجدید نظر کنید و اینقدر تنگ نظر نباشید.
سیامک , July 16, 2005
- koorosh ham ye avazi khoonriz mesle sayere hitler va napelon va tezar va sezar va ... 124*e^3 bisharafe dige bood!!!!!!!!!! shoma ha ham ye edde badbakhte too sari khordeye ahmaghe nationalist hastin.
adel , July 15, 2005
- زشیر شتر خوردن وسوسمار عرب را رسانده است جایی به کار که بر سر تاج کیانی کنم آرزو تفو بر تو چرخ گردون تفو
soshiant , July 15, 2005
- با تشکر اگه می شه وصیت نامه ی کوروش رو برام بفرستید
arash , July 15, 2005
- با سپاس از شما من برای تهیه یک مجوعه گرافیکی از بنیانگزاران سلسله های پادشاهی ایران به کمک شما احتیاج دارم نام سلسله های بزرگ و بنیان گزار ان دورود بر شما
رضا , July 1, 2005
- ba dorod in matlabiro ke negaresg kardid besyar jaleb bode va kamale sepasgozary ra darm va lotf konid matalebe digaryham ezafe befrmaeed be in matlab chon dar har sity ke moraje mishe darin rabete hamino neveshte. va iraniane aziz hamishe say konan ke dar rahe agahi gozashte va tarikheshon bishtar kasbe ettelaat konan.ba sepase mojadad
korush , June 30, 2005
- با تشکر از شما که باعث اطلاع ایرانیان از گذشته شان میشوید
مهدی , June 28, 2005
- ان زمانی دنیا گوشت سگ و گربه میخورد ما در ایران به رهبری کوروش تمدن داشتیم
باقر , June 27, 2005
- کوروش کبیر ابروی ایرانی در دنیا است
, June 27, 2005
- همانا من کوروش پسر کمبوجیای پارسی هستم ایرانیان را عزت جهانی دادم و آنان را سرور اسیا کردم .... از شما که در مسیر زنده نگاه داشتن نام نامدارترین شاهنشاه تاریخ بشریت گام بر می دارید صمیمانه متشکرم. پسر ایرانی
Mega , June 25, 2005
- there is one graet man in my life and that man is kourosh the great
mohammad ali , June 10, 2005
- کوروش ستاره پادشاهی ایران
حیدر , May 24, 2005
- باتشکرازچاپ این مقاله لطفامطالب بیشتری درموردپدرایران بنویسید.
mehdi , May 19, 2005
- سلام اول اینکه خیلی جالب بود برای من دوم اینکه من برای مردان بزرگی که تاریخ کهن کشور ما را رقم زدن خیلی احترام قائل هستم سوم اینکه دوستان گرامی اگه بشه منم یک نسخه از وصیت نامه کوروش داشته باشم خوشخال می شم درود من از سرزمین سبز سبز شمال به روح بزرگمردان تاریخ که همچون برگهای دختان تاریخ
seyyed hamed , May 15, 2005
- ذبه نظر من کوروش یکی از 126 هزار پیغمبر خداست.
amir , May 2, 2005
- سلام...کورش مردی بزرگ بود و من اعتقاد دارم ذوالقرنین خودشه... منم وصیت نامه رو میخوام اکه میتونید به منم بدین... مردوخ نگهدارتان
Baron , April 30, 2005
- کاش کوروش بود و میدید با این خاک چه کردند.....اگه میتونید منم وصیت نامه کوروش و به پسرش میخوام
میلاد , April 26, 2005
- کورش بسیار انسان بزرگی بود و با sagadبسیارموافقم در ضمن وصیت او را برایم میفرستید با تشکر
soly , April 24, 2005
- salan
, April 17, 2005
- من برای کوروش مانند پیامبراحترام قائلم
sajad ,

ی از پابلو پیکاسو               مارتین کلوس

با شنیدن نام پیکاسو بیاد نقاشی میا فتیم با آ ثاری عجیب و غریب : تصویر انسانهایی با اندامهای نابجا، چهره زنانی با دو بینی و سه چشم،  تصویر نریانی در چنگ خشمی بی مها ر، با اندامی کج و معوج و شا خهایی  چنگک وار.

گا هی مجموعه ای ا ز تصا ویر ونقا شیها که با شکل وا قعی شا ن تطا بق ندا رند، تحت نا م « پیکا سو» معرفی میشوند. بدینوسیله به سبک هنری ای اشا ره میشود که ا نتظا را ت ما را بر نمی آ ورد و تحیر، تحسین و حتی گاهی خشم و ا نزجا ر ما را بر می انگیزد پیکاسو در طول زند گیش همواره با ا ینگونه بر خوردهای نامطلوب مواجه میشد ولی هیچگا ه در مقا بل پرخا ش ا ین و آ ن خم به ا برو نمیاورد. ا و بر ا ین باور بود که هنرمند نباید به تقلید موبموی طبیعت اکتفا کند، برعکس، با ید ا ز وا قعیت همیشه گامی جلوتر باشد و ببرکت احساس، خرد و خیا لش بدا ن قوام بخشد و از اینرو بود که میگفت : " من آ نچه را که میدا نم نقا شی میکنم، نه آ نچه را که می بینم پیکاسو کی بود؟ نقا ش کله شقی که فقط بردا شت  شخصی خود را ا ز جها ن مطلق کرده بود؟

پیکاسو نقا ش کبوتر صلح ( که معروف همگا ن ا ست) بود و مبارز ضد فا شیست، دوست صمیمی مردم ستمدیده و کمونیستها، شرکت کنندهً فعا ل کنگره های جها نی صلح و برندهً جا یزهً  لنینی صلح آ یا پیکاسو شخصیتی دوگانه دا شت : مردی که به عنوا ن هنرمند تصاویر عجیب و غریب غیر قابل فهم میکشید و به عنوان یک مبارز سیاسی در مبارزهً طبقاتی موضعی صریح و بی چون و چرا دا شت؟

نه ! پیکاسو را نمی توا ن دو تکه اش کرد. ا و شخصیتی واحد داشت، چه به عنوا ن هنرمند و چه به عنوا ن مبا رز سیاسی پیکا سو دو خصیصهً بارز داشت : خلاقیت و سرسختی. او زندگی و کار هنری اش را از تنوع و خلا قیت بی مرزی می انبا شت و صریح و بی چون وچرا  به آ نچه که به صحتش با ور دا شت، پای بند میما ند.

پیکا سو در سا ل 1881 میلا دی در شهر کوچکی وا قع در اسپانیا بدنیا میا ید. در دوازده سالگی بهتر از پدرش که معلم نقاشی است، نقا شی میکند. او می تواند جانشین پدرش شود و بقبهً عمرش را در زادگا هش به عنوا ن نقاشی سرشنا س و شهروندی  خوشنا م سپری سازد. ولی ا و را شوری دیگر در سر است.  در نوزده سا لگی اسپا نیا را ترک میکند، به پا ریس ـ جهانشهر هنر ـ  میرود تا با نامدا رترین نقاشان زمانهً خود آشنا شود و آ ثار آنها را ببیند. سرمای سخت پاریس او را مجبور به برگشت میکند، ولی با شروع بهار سر و کله اش دوباره در پاریس پیدا میشود. سا لهای سا ل به زندگی دشواری تن میدهد، گرسنگی میکشد، از سرما میلرزد  ولی شب و روز نقاشی میکند و در پی اسلوبی میگردد تا جها ن را در آ ثا رش با زتا ب دهد.

وقتی بیست سا له است، رنگ آ بی حکمران بی چون و چرای پرده های نقاشی ا و ست. ا ز ورای سا یه های آ بی تیره  اندامهای آ بی روشن قد میکشند :  پیرزنا ن تهیدست با نوه هایشان، گدا ها و ا نسانهای لرزا ن ا ز سرما در رنگهای شفاف بعد آ ثا ر ا و را تصا ویری ا ز دنیای سیرک پر میکنند : دلقکها، رقاصان، خانوادهً  بندبازان (آرتیستها): ا ندامهای ظریف و تراشیده سرشار از ا مید. رنگ حا کم برآ ثا ر ا و در این مرحله صورتی است.      

چندی بعد شادی از آ ثار او رخت بر میبندد. غمزده، تنها و گداگونه اند ا کنون حتی بندبازا ن او. چرا که نمی توان مورد تحقیر دا یم شهروندان خودخواه بود و شاد بود. دوستدا ران انگشت شمار آ ثا رش ا و را نقاش ا نسا نهای شریف سوگوار مینامند.

پیشرفت او را به سوء ظن می اندا زد. او نمیخواهد خود را به سبک هنری مشخصی محدود کند، در پی آ زما یش مدا م است، تصاویرش اغلب زاویه دار و مخططند: خا نه ها، کوهها، درختها، گلدا نها، آ لا ت موسیقی، پیکرها و چهره های انسا نی از ا شکا لی مربعی، پریسما یی و مخروطی تشکیل یافته اند. ا ندا م انسانها در آ ثار کنونی ا و  بتدریج ذوب میشود و رو به اضمحلال میرود. این سبک هنری کوبیسم نا میده میشود که در آثا ر هنرمندان دیگر نیز را یج است.

کشته و علیل شدن میلیونها ا نسان در جنگ ا ول جها نی پیکاسو را بر آن میدارد که به شرف انسانی بیندیشد. در این مرحله تصاویر ا و را ا ندا مهای سترگ زنا نه پر میکنند: زنا ن تندرست و نیرومند که یا د آور دهقا نا ن جنوبند: آ رام وفا رغ در کنا ر هم ایستاده اند،  در بارهً عناصر زیبای زندگی گفتگو میکنند و کودکان شاد و خندا ن در بغل گرفته اند.  پیکا سو خودش نیز اکنون پسری دارد. ا غلب عکس او را میکشد و ا ز هوشمندی و شادابی ا و به وجد میاید. تابستانها را با خا نواده اش در جنوب فرا نسه میگذراند. خا نهً زیبا یی در آ نجا خریده است ، او دیگر فقیر نیست، آ ثار او به قیمتهای خوبی بفروش میروند و بسیاری ا ز آنها دیوار موزه ها را مزین کرده اند.

در فا صلهً سا لها ی 1925 تا 1935 میلادی بارها به میهنش ـ اسپانیا ـ و ایتالیا سفر میکند، تحت تاًثیر شدید نویسندگان و شعرای یونان و رم با ستان است، صدها طرح و تصویر در این باره کشیده است، برای هنرپیشه های باله طرح صحنه و لبا س میریزد، مجسمه هایی ا ز سیم و اوراق فلزی میسازد، بیقرار و پویا ست  چون چشمه ای جوشا ن، ا ز ایده های بی پایان. هر پردهً سفید که فاقد خط و رنگ با شد، وسوسه اش میکند. آفرینش تصویرها، فرارویی آ نها، سا ختن، تجدید نظر، از بین بردن و دوباره سازی اشکا ل و رنگها برای ا و مشغلهً شورا نگیز بزرگی شده است. ا و اغلب میهمان دا رد : نقاشان، عکاسان، شاعران، خبرنگاران و دلالان آ ثا ر هنری. گاهی ا ز دست آنها به تنگ میاید و اوقاتش تلخ میشود. هنگام صحبت با آنها تصاویر تازه ای در ذهنش زاده میشوند، در دستانش دستمال سر سفره، کارت صورت غذا و جعبه های سیگار به آ ثار هنری تبد یل میشوند. دیگر کسی حاضر نیست سبک معینی را به ا و نسبت دهد. پیکاسو آنها را اغلب با عرضهً تصاویر مطلقا تازه وغیر منتظره غافلگیر کرده است. گاهی به همراه خانواده و دوستانش به تماشای گاوبازی و سیرک میرود.    گاوبازی و سیرک را به ا پرا  ترجیح میدهد. هرجا حادثهً هنری مهمی در جریان است، او حضور دارد، برای دوستانش معمایی است که اوبرای خلق آثار بیشمار خود کی وقت می یا بد. آنها بی خبرند از شبهایی که پیکاسو تا سپیده سحر بیدار است و مشغول کار. استراحت نمی شناسد، برخی ا ز موتیوها را بیست بار پشت سر هم میکشد. اولین تصویر شبیه شکل واقعی آن است. بعد ساده  و ساده تر میشود تا آنجا که بالاخره تعداد معدودی از خطوط و رنگها، که برای ا و مهمترین عناصر موتیوند، باقی میماند. بعد بخشهای مربوط به شکل واقعی را دو باره به تصاویر برمیگرداند، ولی نه آنگونه که در لحظهً موجود بنظر میرسند، بلکه بگونه ای که او برای تصاویرش، که در ذهنش قوام می یا بند، احتیاج دارد.

پیکا سو هیچگاه انسانی را، حیوانی را و یا منظره ای را بطور ساده کپی نمیکند، ا و آنچه را که در آنها درمی یابد، میکشد. و سپس دریافتهای خود را به خدمت میگیرد تا به کمک تخیل جوشانش واقعیت را بازتاب دهد و جهان بینی خود را وسعت بخشد. وقتی کسی اثری از پیکا سو سر میکشد، گامی فراتر میروید، به مرحله ای می رسد که وا قعیت را به چشم دیگری ببیند، آ نرا با خردی دیگر و احسا سی دیگر بسنجد و انتظارش را از تصاویر وسعت بخشد.

سالهای 20 و 30 میلادی برای پیکا سو سالهای رشد خلاقانه اند. در این مرحله است که فرانکو (دیکتاتور فاشیست) اسپانیای جمهوری خواه را مورد حمله قرار میدهد و با حمایت همه جا نبهً فاشیستهای آلمان و ایتالیا شهرها و روستاها بیرحمانه بمباران میشوند. پیکا سو به جا نبداری از مردم برمیخیزد، پرده از دروغها و جنا یا ت فرانکو برمیدارد، گرنیکا را میکشد.

وقتی فاشیستهای آلمانی اروپا را اشغال میکنند، پیکا سو در پاریس میماند، در سنگر مقاومت. نقا شی سپر وسلاح ا و ست، در ا ین ایام است که مجسمه برنجی " مردی با بره ای" ( به عنوان سمبل پاسداری از موجود مظلوم) خلق میشود. اکنون آتلیهً او محل قرار مبارزان مقاومت فرانسه است.

در سال 1944 میلادی پیکا سو عضو حزب کمونیست فرانسه میشود. بعد ا ز شکست فاشیسم در کنگره های جهانی صلح شرکت میکند. کبوتر صلح او(که درسال 1949 میلادی بمنا سبت گشا یش کنگرهً جهانی صلح در پاریس کشیده شده است) به سمبل جنبش صلح در سراسر جهان تبد یل می شود علیرغم پیری ( پیکا سو اکنون به 70 سا لگی قدم گذاشته است) بطور خستگی ناپذیری نقاشی میکند، مجسمه میسازد و کوزه گری را به عنوان امکان جدیدی در هنر به خدمت میگیرد، چیزی که برای او تازه ولی برای بشریت مشغله ای دیرین بوده است و هنردوستان را دو باره غافلگیر میکند.

کوزه گری را در شهر « وا لری » از کوزه گران آموخته است و اکنون قابلمه ها، کاسه ها، بشقابها، کوزه های متعدد و متنوعی زاده میشوند و در کوره پخته و سخت میگرد ند قدرت تخیل خلاق، او را به خلق اشکا ل و رنگهای نو سوق میدهد: سرامیکهای بزرگ باغچه ای سا خته میشوند که  به عنوان گلدان مورد استفاده قرار میگیرند، کاسه ها، کوزه ها و بشقابهایی در اشکا ل شگفت انگیز و مصور به نقشهای جادویی انسانی و حیوانی از تخیل حاصلخیز او تراوش میکنند.

جنگ کره در می گیرد و ا و با کشیدن پردهً بزرگی پرده ا ز جنایات سران سرمایه بر میدارد و کشتار بیرحمانهً کودکان و زنا ن را نشان میدهد. آدمکشان در این پرده نقاشی بصورت ماشین جنگی جامد بی چهره و نا انسان ترسیم میشوند.

در سا ل 1952 وقتی صلح جهانی در خطری جدی است، پیکا سو پرده های عظیم « جنگ » و « صلح » را میکشد. اشیاء و انسانهای منفرد در این پرده ها بصورت تصویری فشرده ترسیم میشوند که هر یک حامل مفهوم عمیقی اند. در مقا بل دیو سیاه جنگ، کتب لگدما ل شده و به آ تش کشیده و دستهای قطع شده عناصر با شکوه صلح را قرار میدهد : اسب با لدار را ، پگاسوس،  الهه شعر را، شخم زمین را و کار حا صلخیز را، زنا ن در حا ل رقص و پا یکوبی را و در سر انگشت یکی از آنها ترازویی را با ساعت شنی ( زندگانی جاری) در کفه ای و کودکی بالانس زن را در کفه ای دیگر. ماهی در قفسی و پرنده در شیشه ای حکا یت ا ز حوادثی نا منتظره دارند، ا ز زیبا یی بی بد یل  اکتشافات نو.

خوشبختی و گندیدن انسان، زندگی ومرگ، رنگهای روشن صلح و دهشت تیره کام  جنگ و بربریت در این پرده ها رو در روی هم ایستاده اند، در کشاکش و جدالی جاودانه درد، رنج، قسا وت و بیرحمی از سویی، ترقی،  زیبا یی، بزرگی زما نه و پیروزی دشوار و شورانگیز انقلابها از سوی دیگر در آثار او راه یافته اند و تجسم مادی گرفته اند. پیکا سو برای آنها در جستجوی نفسگیر خود اشکال تصویری تازه و دهشتناک یافته است و امکانا ت بی بدیلی در ا ختیار هنر معاصر قرار داده است.

پیکاسو مهمترین، شورانگیزترین، بغرنجترین و در عین حال متناقض ترین نقا ش قرن خونین ما ست.

پورتره هاPortraits  

طبیعت بی جانThe Still Life galleria 

Landscapes   مناظر

 کوه سنت ویکتوآر و معدن سنگ بیبموس

Cézanne, Paul The Mont Sainte-Victoire and Bibemus saga

گالری همه تابلو ها

«پل سزان» Paul cezanne نقاش بزرگ فرانسوی در 19 ژانویه 1839 در «اکسن پرووانس Aixe –en – province» واقع در جنوب فرانسه متولد گردید و در 22 اکتبر 1906 در مولد خویش درگذشت.

پدرش ثروتی اندوخته بود و به بانکداری اشتغال داشت و زندگیشان به آسودگی می گذشت. پل در مدرسه ی اکس که «امیل زولا»نیز در آنجا تحصیل می کرد، درس می خواند و پیوند دوستی میان آن دو از همان جا آغاز شد. در روزهای عید که شاگردان رژه می رفتند «پل» شیپور و «امیل» قره نی می زد.

سزان نخست تمایلی به «رمانتیسم» نشان داد. اشعار «بودلر» را حفظ کرد و از موسیقی «واگنر» لذت می برد. تأثیر«زولا» که بعدها پیشوای نویسندگان «رئالیست» شد، او را به این مکتب متمایل ساخت. پدرش میل داشت پسر را جانشین خود سازد و با «پل» که علاقه ی وافری به نقاشی داشت مخالفت می کرد.

همین مخالفت سبب شد که «پل» وارد دانشکده ی حقوق شود و ضمناً در بانک پدرش؛ به کار مشغول گردد. سزان سالها با پدر در مبارزه بود تا بالاخره در 24 سالگی پس از فراگرفتن اصول مقدماتی نقاشی در زادگاهش برای آشنایی با نقاشی مدرن، از پدر اجازه گرفت و به تشویق «زولا» به «پاریس» رفت و نزدیک او اطاقی گرفت.

در این هنگام مبارزه ی دیگری برای او آغاز شد، زیرا سزان می دید که قادر نیست درسها و کار مرتب هنرستان را تعقیب کند با آن که خیلی کار می کرد، و خیلی زحمت می کشید پس از دو سال و نیم در امتحانات ورودی «بوزار» پاریس رد شد.

در پاریس با «کامیل پیسارو C.Pissarro» نقاش بزرگ «امپرسیونیست» آشنا شد و به راهنمایی او به شیوه ی «امپرسیونیسم» تمایل یافت.

در 27 سالگی نخستین بار تابلویی به «سالن پاریس» برای نمایش فرستاد اما چون اعتنایی به اثرش نکردند در اعتراض نامه ی خود چنین نوشت:

«من نمی توانم داوری بی پایه ی کسانی را که برای قضاوت آثارم برنگزیده ام، بپذیرم.»

زندگی در پاریس چندان مطبوع سزان نشد و به «اکس» برگشت اما زندگی در آنجا را هم نامساعد دید و دوباره به پاریس بارگشت.

پدرش ماهیانه ای برای او مقرر کرد، و او گاه در پاریس و زمانی در ملک خود در اکس به حرفه ی نقاشی که پیش گرفته بود، مشغول شد.

«زولا» در پاریس، که پس از جنگ 1870 چهره ی تازه ای یافته بود، شهرت و ثروت یافت. اما سزان جز طعن و بی اعتنایی نصیبی ندید.

با این همه سزان هرگز از راهی که پیش گرفته بود منصرف نشد و کوشش مداوم برای تحقق مطلوبی که در نقاشی داشت، او را خسته نکرد. این مطلوب چه بود؟ سزان خود در جواب این سؤال گفته است:

«من می خواهم از امپرسیونیسم هنر متین و استواری مانند آثار استادان قدیم به وجود آورم.»

اما سزان در واقع کمتر از آنچه ازین گفته برمی آید به امپرسیونیسم نظر داشت. او هیچ وقت کاملاً زیر بار این شیوه نرفت و به زودی متوجه ی نقص آن شد و راهی دیگر پیش گرفت که اساساً نقطه ی مقابل امپرسیونیسم بود.

سزان برخلاف امپرسیونیست ها که «فرم» را فدای کیفیت نور و رنگ می کردند مانند همه ی نقاشان «کلاسیک» فریفته ی فرم بود. توجه مداوم به شکل و فرم او را بیش از پیش به کشیدن منظره و اشیا بیجان متمایل ساخت، اگر هم به تصویر آدمی می پرداخت آن را چون شیئی بیجان فرض می کرد.

وقتی چهره ی « ولار Vollard را می کشید از جنبش او به خشم آمد و فریاد زد: «بدبخت، چقدر بگویم باید مانند سیب قرار بگیری مگر سیب هرگز می جنبد؟!»

سزان از هنرمندانی نبود که در پژوهش خویش آسان به مقصود می رسند. برعکس، حیات هنری او یک رشته تلاش مداوم بود. و آسان راضی نمی شد و چون از عهده نقشی که در نظر داشت بر می آمد نقش دشوارتری پیش می گرفت.

در تمام دوران این تلاش و کوشش؛ اهمیت او پوشید، ماند شاید اگر ثروت و سر سختی او نبود از نقاشی دست برمی داشت. به تدریج که زمان، پیش می رفت سزان در گوشه گیری و تلخی خود راسخ تر می شد زیرا  طبعاً لجوج و کم حرف و گرفته نیز بود.

وقتی تازه به پاریس رفته بود زولا درباره اش به دوست خود چنین نوشت: «کوشش در قبولاندن عقیده ای در سزان، مانند کوشش در به رقص آوردن برجهای کلیسای نتردام است. از مباحثه وحشت دارد، یکی به علت آن که سخن او را خسته می کند، دیگر آن که مبادا ناچار شود، اگر طرف درست بگوید، نظر خود را تغییر دهد... ولی چه وجود نازنین و مهربانی است! همیشه در سخن موافقت می کند؛ بی آن که اندیشه ی خود را ذره ای تغییر دهد. مکرر دچار نومیدی می شود.

با آن که مدعی است موفقیت را بسیار کوچک می شمارد، می بینیم که اگر روزی توفیق بیابد بسیار شاد خواهد شد. وقتی تابلویی می کشد و خوب از کار درنمی آید سخن از برگشتن به اکس می کند... هر آن ممکن است برگردد».

در سی سالگی عاشق یکی از مدلهای خود به نام «هورتانس» شد و سال بعد پسری از او متولد شد که سزان بی نهایت به آن علاقمند بود.

سزان نقاشی را از حیث اینکه هنر است دوست می داشت، نه برای کسب مال. حتی گویند مکرر به کشت زارها یا بیشه ها می رفت و منظره ای را نقاشی می کرد و موقع مراجعت تابلوی ترسیمی را همان جا می گذاشت و اعتنایی به آن نمی کرد،  به دنبال او، زنش می رفت و کارهای او را جمع می کرد و به خانه می آورد، گویی نظرش مطالعه در طبیعت بود نه نقاشی.

تا پنجاه سالگی تابلوهای سزان به فروش نمی رفت. بقال سر کوچه ی او یکی از تابلوهایش را به جای طلب خود قبول کرد. چند تابلو را هم سزان با لوله های رنگ روغن و لوازم دیگر نقاشی عوض کرد.

پس از مرگ رنگ فروش، همسرش تابلوهای سزان را به تفاوت از 45 تا 215 فرانک فروخت ده سال بعد سزان کم کم شهرتی پیدا کرد. در آن موقع 32 تابلو سزان به قیمت پنجاه و یک هزار فرانک به فروش رفت و از آن پس روز به روز به قیمت آثارش افزوده شد.

در اواخر عمر بود که سزان از گمنامی به در آمد و مورد توجه نقاشان جوان و هنرشناسان واقع شد، و از او برای شرکت در نمایشگاههای مختلف دعوت کردند.

سزان در سالهای آخر عمر با زن و فرزندش در ملک خود می زیست. هر روز در لباس ساده روستایی برای نقاشی به صحرا می رفت، اما مرض قند و گرفتاریهای عصبی، سوءظن و وسواس آسوده اش نمی گذاشت. در همین اوان به «امیل برنار» نوشت که : «من پیر و بیمارم اما سوگند خورده ام که در حال نقاشی بمیرم.» ، اما در تب رماتیسم مرد و آخرین دقایق زندگیش در هذیان گذشت. در هذیان دائماً به مدیر موزه ی شهراکس که هرگز حاضر نشده بود کوچکترین ارزشی برای آثار او قایل شود، ناسزا می گفت.

از تابلوهای مشهور سزان می توان «ورق بازان» ، «غرش» ، «مردی با پیپ» ، «مادام سزان در گلخانه» ، «باد و طوفان» ، «آب تنی کنندگان» ، «درختان سپیدار» ، «دهقان پیر» ، «طبیعت های بیجان» ، «مجسمه عشق و اشیا بیجان» ، «نوازنده ی پیانو» ، «امیل زولا و پل الکسیس» و تصویری که از خود کشیده، را نام برد.